Każdy Ewangelista ma swój symbol, nawiązujący do początku jego Ewangelii. U św. Marka jest to lew. Zaczyna on bowiem od św. Jana Chrzciciela na pustyni, a lew najbardziej kojarzył się wówczas z pustynią.
Święty Marek- ewangelista
Marek w księgach Nowego Testamentu występuje pod imieniem Jan. Dzieje Apostolskie (Dz 12, 12) wspominają go jako "Jana zwanego Markiem". Pochodził z Palestyny.
Prawdopodobnie zaraz po zesłaniu Ducha
Świętego św. Piotr udzielił Markowi chrztu, dlatego nazywa go swoim
synem (1 P 5, 13). Wieczernik służył Apostołom za dom schronienia po
śmierci Chrystusa Pana. Marek towarzyszył Barnabie i
Pawłowi w podróży do Antiochii, a potem w pierwszej podróży na Cypr.
Kiedy zaś Paweł chciał iść w głąb Małej Azji przez wysokie góry Tauru,
Marek się sprzeciwił, co bardzo rozgniewało Apostoła narodów. Marek nie
czuł się zdolny ponosić trudów tak uciążliwej pieszej wyprawy i dlatego w
roku 49 w Perge zawrócił (Dz 12, 25; 13, 13).
Kiedy Paweł wybierał się z Barnabą w swą drugą podróż apostolską,
Barnaba chciał zabrać ze sobą Marka, ale Apostoł narodów nie zgodził się
na to. Wtedy Barnaba opuścił Pawła. Razem z Markiem udali się wówczas
razem na Cypr. Była to wyspa rodzinna Barnaby, a może także i Marka (Dz
15, 35-40). W kilkanaście lat potem, w roku 61, widzimy ponownie Marka
przy Pawle w Rzymie. Pisze o tym sam Apostoł w Liście do Kolosan i do
Filemona (Kol 4, 10; Flm 24). Możliwe, że Marek wybierał się wtedy,
wysłany przez św. Pawła, do wspomnianych adresatów, gdyż Apostoł narodów
żąda dla niego gościnnego przyjęcia.
W Liście do Tymoteusza, który pisze z więzienia, Paweł prosi, aby
przybył do niego także Marek, jest mu bowiem "przydatny do posługiwania"
(2 Tm 4, 1).
Na tym urywają się wszelkie historyczne wiadomości o św. Marku. Nie
wiemy nic pewnego o jego dalszych losach. Według tradycji miał być
założycielem gminy chrześcijańskiej w Aleksandrii i jej pierwszym
biskupem. Tam również miał ponieść śmierć męczeńską za panowania cesarza
Nerona. Inni przesuwają datę jego śmierci do czasów cesarza Trajana
(98-117). Odnośnie męczeństwa św. Marka nie mamy żadnych danych.
Zastanawia to, że o męczeńskiej śmierci Marka nic nie wie św. Hieronim.
Tym większe zastrzeżenie budzi legenda, według której Marek miał głosić
Ewangelię w Akwilei, a nawet w Lorch (Austria).
Największą zasługą św. Marka jest to, że zostawił nam napisany zwięzły
opis życia i nauki Pana Jezusa. Jego Ewangelia miała być wiernym echem
katechezy św. Piotra. Marek napisał ją przed rokiem 62, w którym ukazała
się Ewangelia według św. Łukasza. Tekst Markowy mógł więc powstać w
latach 50-60. Autor zaczyna swoją relację od chrztu Pana Jezusa i
powołania Piotra na Apostoła. Podaje on jako charakterystyczny szczegół
pobyt Pana Jezusa w domu św. Piotra i uzdrowienie jego teściowej (Mk 1,
29-31).
Święty Marek znał doskonale język aramejski i grecki. Ewangelię swoją pisał nie dla Żydów, gdyż często tłumaczy słowa aramejskie na język grecki (Mk 5, 4; 14, 36; 15, 22). Tłumaczy również zwyczaje żydowskie (Mk 7, 1-23; 14, 12). Ewangelię swoją pisał zapewne w Rzymie, gdyż przypomina znanych w Rzymie gminie chrześcijańskiej: Aleksandra i Rufusa (Mk 15, 21) jako pośrednich świadków męki Pańskiej.
informacje ze strony:https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/04-25.php3
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz