Niedziela Przewodnia
Niedziela
zamykająca Oktawę Wielkiej Nocy, zwana w Tradycji Kościoła Niedzielą
Białą, lub też Niedzielą Przewodnią – pierwsza niedziela po Wielkanocy.(...)
(...)pełna nazwa dzisiejszej niedzieli brzmi:
„niedziela po zdjęciu białych szat”.
Nowo
ochrzczeni pierwszy raz przychodzili do Kościoła w zwykłym odzieniu i
zajmowali miejsca wśród innych wiernych. Kościół napomina nowo
ochrzczonych i wszystkich chrześcijan odrodzonych przez przyjęcie
sakramentów, aby dochowali wierności przyrzeczeniom złożonym na Chrzcie
św. i odnowionym w czasie Wigilii Wielkanocnej.
W modlitwach mszalnych prosimy o łaskę wytrwania.
Chrystus
żyje i działa w nas przez trzy elementy: wodę Chrztu, Krew obecną w
Eucharystii i tchnienie Ducha Świętego w Sakramencie Bierzmowania.
Nasze
życie przekształcone przez te trzy sakramenty staje się świadectwem
wiary chrześcijańskiej. Sam Bóg jest sprawcą tego świadectwa.
Święto Miłosierdzia. Objawienia
W Poniedziałek Wielkanocny, 17 kwietnia 1933 roku, Jezus pouczył Świętą, w jaki sposób ma czcić Jego Miłosierdzie, po czym określił zadanie Faustyny, które będzie miała do spełniania w Święto Miłosierdzia, polegające na przemierzaniu całego świata i sprowadzaniu dusz zemdlonych do źródła miłosierdzia.
W pierwszej połowie 1934 roku, w czasie pracy nad wizerunkiem Najmiłosierniejszego Zbawiciela, Jezus zwrócił się do Faustyny z życzeniem, by w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli w planowane Święto Miłosierdzia, wystawiono obraz Bożego Miłosierdzia do czci publicznej.
W tym samym roku, jeszcze przed Wielkanocą Jezus polecił swej Sekretarce, by w Niedzielę Przewodnią obchodziła Święto Miłosierdzia Bożego.
Kiedy obraz Miłosierdzia Bożego był już w fazie ukończenia, dokonało się niezwykle ważne objawienie, posiadające istotną rolę w kształtowaniu Nabożeństwa. Zbawiciel ponownie ujawnił gorące pragnienie, by w pierwszą niedzielę po Wielkanocy obchodzono Święto Miłosierdzia. W dniu tym na ambonie winna być głoszona chwała tegoż Miłosierdzia, które nie ma granic wobec nędzy ludzkiej. W tym samym objawieniu Jezus po raz pierwszy zawarł nadzwyczajną obietnicę związaną z obchodem Święta Miłosierdzia: kto w dniu tym przystąpi do Źródła Życia, ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar.
Okazją do kolejnego objawienia, z 5 listopada 1934 roku, było ofiarowanie przez Faustynę wszystkich cierpień, modlitw i umartwień w intencji Ojca Świętego, by zatwierdził Święto Miłosierdzia Bożego. Jezus potwierdził celowość ustanowienia tego Święta oraz uroczystego poświęcenia i uczczenia obrazu Bożego Miłosierdzia. Nakazał też Faustynie odprawić w intencji papieża nowennę składającą się z trzydziestu trzech aktów ku czci Miłosierdzia Bożego.
29 stycznia 1935 roku podczas medytacji porannej Faustyna ujrzała wewnętrznie Ojca Świętego, celebrującego mszę św., który po Ojcze nasz rozmawiał z Jezusem na temat Święta Miłosierdzia.
W Niedzielę Przewodnią, czyli w pierwszą niedzielę po Wielkanocy 1935 roku, 28 kwietnia, podczas uroczystego nabożeństwa w Ostrej Bramie, gdzie wystawiony był obraz Bożego Miłosierdzia, kiedy kapłan wziął Najświętszy Sakrament, by pobłogosławić lud, siostra Faustyna zobaczyła Jezusa w postaci jak na obrazie. Zbawiciel udzielił ludziom błogosławieństwa, a promienie miłosierdzia rozeszły się na cały świat. Po chwili Święta usłyszała słowa: Święto to wyszło z wnętrzności miłosierdzia mojego i jest zatwierdzone w głębokościach zmiłowań moich. Wszelka dusza wierząca i ufająca miłosierdziu mojemu dostąpi go.
Jak powinno się przyjmować Komunię św.?
Komunia święta musi być przyjmowana w pełen uszanowania sposób, gdyż zawiera ona Pana Jezusa Chrystusa z Bóstwem i Człowieczeństwem, Duszą, Ciałem i Krwią. To uszanowanie znajduje najlepszy wyraz w praktyce Komunii św. do ust, przy której kapłan kładzie Hostię klęczącemu wiernemu na język.
Prawda o rzeczywistej obecności Jezusa Chrystusa w tym sakramencie jest niedwuznaczną nauką Pisma św. Chrystus mówi: „Albowiem ciało moje prawdziwie jest pokarmem, a krew moja prawdziwie jest napojem. Kto pożywa ciało moje, i pije krew moją, ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dzień ostatni” (J 6, 55n). Podczas ustanowienia Mszy świętej podczas Ostatniej Wieczerzy „wziął Jezus chleb, błogosławił, łamał i dawał uczniom swoim, i rzekł: Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje. A wziąwszy kielich, dzięki czynił, i dał im mówiąc: Pijcie z tego wszyscy. Albowiem to jest krew moja Nowego Testamentu, która za was będzie wylana na odpuszczenie grzechów” (Mt 26, 26n).
Dlatego wszyscy chrześcijanie przez półtora tysiąclecia wierzyli w rzeczywistą obecność Chrystusa i wielce czcili ten sakrament jako najwyższy dar Pana. Dopiero w XVI w. reformatorzy poprowadzili całe rzesze ludzi do odstępstwa od wiary w Eucharystię.
informacje:https://gdynia.fsspx.pl/2023/03/25/biuletyn-kwiecien-a-d-2023/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz