Św. Anzelma, Biskupa, Wyznawcy i Doktora Kościoła
Św. Anzelm urodził się w Aosta w 1034 roku. Mając
dwadzieścia dwa lata wstąpił do opactwa benedyktyńskiego Bec w
Normandii. Z czasem został opatem tego klasztoru, a potem arcybiskupem
Canterbury. Na tym stanowisku zwalczał uroszczenia królów Wilhelma i
Henryka I, którzy chcieli mianować biskupów bez porozumienia ze Stolicą
Apostolską. Św. Anzelm rozwinął przy nauce wiary metodę ścisłego
rozumowania, które utorowało drogę scholastyce. Umarł 21 kwietnia 1109
roku.
Deus, qui pópulo tuo atérna salútis beátum Ansélmum
minístrum tribuísti: prasta qu?sumus; ut, quem Doctórem vita habúimus in
terris, intercessórem habére mereámur in calis.
Boże, Tyś dał ludowi Swemu świętego Anzelma za
pośrednika zbawienia wiecznego, spraw, prosimy Cię, abyśmy mogli mieć
orędownikiem w niebie tego, który na ziemi był dla nas mistrzem życia.
Caríssime: Testíficor coram Deo, et Jesu Christo, qui
judicatúrus est vivos et mórtuos, per advéntum ipsíus et regnum ejus:
pr?dica verbum, insta opportúne, importune: árgue, óbsecra, íncrepa in
omni patiéntia, et doctrína. Erit enim tempus, cum sanam doctrínam non
sustinébunt, sed ad sua desidéria, coacervábunt sibi magistros,
pruriéntes áuribus, et a veritáte quidem audítum avértent, ad fábulas
autem converténtur. Tu vero vígila, in ómnibus labóra, opus fac
Evangelísta, ministérium tuum ímple. Sóbrius esto. Ego enim jam delíbor,
et tempus resolutiónis mea instat. Bonum certámen certávi, cursum
consummávi, fidem servávi. In réliquo repósita est mihi coróna justítia,
quam reddet mihi Dóminus in illa die, justus judex: non solum autem
mihi, sed et iis, qui díligunt advéntum ejus.
Najmilszy: Zaklinam cię przed Bogiem i przed Jezusem
Chrystusem, który będzie sądził żywych i umarłych, przez przyjście Jego i
przez Jego Królestwo – głoś naukę, nalegaj w porę czy nie w porę,
przekonywaj, proś, karć ze wszelką cierpliwością i nauką. Bo nadejdzie
czas, że zdrowej nauki nie ścierpią, ale według swych pragnień zgromadzą
sobie nauczycieli, a żądni tego, co łechce ucho, odwrócą słuch od
prawdy i obrócą się ku baśniom.
Ale ty czuwaj, znoś wszystkie trudy, pilnuj obowiązku
głosiciela Ewangelii, posługę swoją wypełniaj. Bądź rozsądny. Bo ja już
się gotuje do przelania krwi mojej w ofierze i czas rozwiązania mego
nadchodzi. Toczyłem dobry bój, zawodu dokonałem, wiary dochowałem. Na
ostatek odłożony mi jest wieniec sprawiedliwości, który mi wręczy Pan,
sędzia sprawiedliwy, w on dzień; a nie tylko mnie, ale i tym, którzy
miłują przyjście Jego.
2 Tm 4:1-8
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Vos estis
sal terra. Quod si sal evanúerit, in quo saliétur? Ad níhilum valet
ultra, nisi ut mittátur foras, et conculcétur ab homínibus. Vos estis
lux mundi. Non potest cívitas abscóndi supra montem pósita. Neque
accéndunt lucérnam, et ponunt eam sub módio, sed super candelábrum, ut
lúceat ómnibus qui in domo sunt. Sic lúceat lux vestra coram homínibus,
ut vídeant ópera vestra bona, et gloríficent Patrem vestrum, qui in
colis est. Nolíte putáre, quóniam veni sólvere legem aut prophétas: non
veni sólvere, sed adimplére. Amen, quippe dico vobis, donec tránseat
colum et terra, jota unum aut unus apex non prateríbit a lege, donec
ómnia fiant. Qui ergo solvet unum de mandátis istis mínimis, et docúerit
sic hómines, mínimus vocábitur in regno colórum: qui autem fécerit et
docúerit, hic magnus vocábitur in regno colórum.
informacje ze strony: https://piusx.pl/sw-anzelma-biskupa-wyznawcy-i-doktora-kosciola/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz