Święty Jakub
Jakub zwany Większym lub Starszym, syn Zebedeusza i brat Jana, był - podobnie jak jego ojciec - galilejskim rybakiem. Jezus powołał Jakuba i jego brata do grona Dwunastu nad Jeziorem Genezaret (Mt 4, 21-22; Mk 1, 19-20; Łk 5, 10-11).
Św. Jakub Starszy miał nawrócić w Jerozolimie na chrześcijaństwo
czarnoksiężnika Hermogenesa, a następnie został wydany przez żydowskiego
arcykapłana królowi Herodowi Agryppie, który nakazał go ściąć. Tradycja
utrzymuje, że Apostoł przed śmiercią ucałował swego kata, który
wzruszony taką postawą, nawrócił się na wiarę chrześcijańską. Ciało
Jakuba dotarło w cudowny sposób do Hiszpanii, w łodzi bez wioseł.
Położone na kamieniu roztopiło się, tworząc sarkofag. Następnie dzikie,
ale zachowujące się łagodnie byki zaciągnęły sarkofag do zamku pewnej
pogańskiej królowej, która widząc ten cud, nawróciła się na
chrześcijaństwo i pochowała ciało św. Jakuba Starszego w swoim zamku.
Św. Jakub miał wskazać we śnie Karolowi Wielkiemu drogę do swojego
grobu. Według legendy, św. Jakub Starszy w bitwie pod Clavijo (844 r.)
pojawił się na białym koniu i zmusił Maurów do ucieczki. Stąd
przedstawiany jest jako walczący z Maurami, ale też jako apostoł i
pielgrzym. Dlatego pielgrzymi zmierzający do Santiago de Compostela
przebywają drogę z laską pielgrzymią z zawieszoną muszlą, a czasami
także z krzyżem, zwanym krzyżem św. Jakuba, i wstęgą wskazującą na
prowincję, skąd pochodzą.
W cyklach z przedstawieniami z życia św. Jakuba Starszego jest
często ukazywana pewna XII-wieczna legenda. Z Niemiec do Hiszpanii
pielgrzymowali rodzice ze swoim synem, niesłusznie oskarżonym przez
gospodarza o kradzież srebrnego kielicha, który ukryto w torbie innego
pielgrzyma. Syna pielgrzymów posądzonego o kradzież powieszono. Rodzice
jednak dotarli do Santiago de Compostela, gdzie modlili się do św.
Jakuba. W drodze powrotnej zobaczyli swego syna żywego, wiszącego na
szubienicy, lecz podtrzymywanego przez św. Jakuba. Udali się do sędziego
i opowiedzieli mu o tym cudzie. Sędzia stwierdził, że ich syn jest tak
samo żywy, jak piekące się właśnie kury. Na te słowa kury ożyły i
uciekły.
Legenda związana z pobytem Jakuba w Hiszpanii, cudownym przypłynięciem morzem ciała Apostoła do Hiszpanii i odnalezieniem jego grobu, przyczyniła się do powstania sanktuarium św. Jakuba w Santiago de Compostela. Nad grobem Jakuba wybudowano bazylikę w latach 1075-1128. Santiago de Compostela należało - obok Jerozolimy i Rzymu - do najważniejszych miejsc pielgrzymkowych chrześcijaństwa. Papieże sprzyjali rozpowszechnianiu się pielgrzymek, udzielając odpustów. Od XV wieku ruch pielgrzymkowy zaczął słabnąć. W XVIII wieku niekorzystny wpływ wywierały stosunki polityczne między Hiszpanią i Francją. Ożywienie nastąpiło na początku XIX wieku, a XX wiek - to renesans pielgrzymek do Composteli: w 1965 r. przybyło 4,5 mln, w 1971 r. - 5,5 mln, w 1976 r. - 6 mln osób.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz