poniedziałek, 26 lipca 2021

26 lipca -Wspomnienie św. Joachima i Anny, rodziców Najświętszej Maryi Panny

 

 

 

 

 

 

26 lipca w Kościele katolickim obchodzone jest wspomnienie liturgiczne św. Anny, matki Najświętszej Maryi Panny. W sposób szczególny patronuje prowincji opolskiej.

Pismo św. nie przekazało o św. Annie żadnej wzmianki. Dlatego podstawowe wiadomości na temat jej życia czerpiemy z tzw. apokryfów. Są to pisma, których Kościół nie uznaje wprawdzie za natchnione, ale nie odmawia im pewnej wartości. 

Z apokryfów – głównie z Protoewangelii JakubaEwangelii Pseudo-Mateusza – dowiadujemy się więc, że Anna była rodem z Betlejem, z pokolenia Lewiego. Jej rodzice nie posiadali ziemskich dostatków, lecz byli cnotliwi i sprawiedliwi, i żyli w bojaźni Bożej pełniąc dobre uczynki. Od nich to Anna otrzymała staranne wychowanie, pogłębione przez służbę w świątyni jerozolimskiej. W wieku 24 lat miała poślubić Joachima, który mieszkał w Nazarecie i należał do rodu Dawida. W taki to sposób przyszła Matka Jezusa Chrystusa, Maryja, pochodziła jednocześnie z rodu kapłańskiego i królewskiego. Joachim i Anna przykładnie kroczyli drogą pobożności, jednak bardzo długo, bo przez 20 lat, pozostawali bezdzietni i z tego powodu spotykało ich wiele upokorzeń. Brak potomstwa Żydzi uważali bowiem za hańbę. Gdy pewnego dnia kapłan nie przyjął ofiary Joachima, wytykając mu brak potomstwa, Joachim postanowił nie wrócić do Anny. Pościł w górach przez 40 dni i 40 nocy, gdy żona – nie wiedząc, gdzie on jest – opłakiwała swoje wdowieństwo. Pewnego popołudnia udała się do ogrodu, gdzie ukazał się jej anioł i zapowiedział narodzenie dziecka oraz powrót Joachima. Tak to wytrwała modlitwa Joachima i Anny została wysłuchana. Dnia 8 września – mając prawie 45 lat – Anna powiła córeczkę, której na polecenie anioła nadano imię Maryja. Joachim niedługo cieszył się swoim dzieckiem; zmarł, gdy Maryja miała 4 lata. Anna natomiast dożyła sędziwego wieku, jaśniejąc pobożnością i licznymi cnotami.

Czego uczą nas dzisiaj Święci Joachim i Anna?

Święci Małżonkowie uczą nas głębokiej wiary oraz wytrwałej i ufnej modlitwy, gdyż wytrwała modlitwa i nieustępliwość w proszeniu Boga jest objawem wiary, a także zawierzenia się Bożej Opatrzności. Swoim przykładem zachęcają nas do tego, by w przeżywanych trudnościach nie poddawać się zniechęceniu i zgorzknieniu, ale na modlitwie powierzać siebie Bogu i oddawać Mu swoje troski. Więcej, nie zrażać się i nie tracić nadziei nawet wtedy, gdy Bóg nie wysłuchuje natychmiast naszych próśb. Wysłuchuje bowiem na pewno. 

 informacje ze strony: http://www.sluzebniczki.pl/news,wspomnienie_patronki_prowincji_zwiastowania_nmp,261.html#

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz