Karol urodził się na zamku Arona 3 października 1538 r. jako syn
arystokratycznego rodu, spokrewnionego z rodem Medici. Ojciec Karola
wyróżniał się prawością charakteru, głęboką religijnością i
miłosierdziem dla ubogich. To miłosierdzie będzie dla Karola, nawet już
jako kardynała, ideałem życia chrześcijańskiego.
Już w młodym wieku Karol posiadał wielki majątek. Kiedy miał zaledwie 7
lat, biskup Lodi dał mu suknię klerycką, przeznaczając go w ten sposób
do stanu duchownego. Takie były ówczesne zwyczaje. Dwa lata później
zmarła matka Karola. Aby zapewnić mu odpowiednie warunki na przyszłość,
mianowano go w wieku 12 lat opatem w rodzinnej miejscowości. Młodzieniec
nie pochwalał jednak tego zwyczaju i wymógł na ojcu, żeby dochody z
opactwa przeznaczano na ubogich.
Pierwsze nauki pobierał Karol na zamku rodzinnym w Arona. Po ukończeniu
studiów w domu wyjechał zaraz na uniwersytet do Pawii, gdzie zakończył
studia podwójnym doktoratem z prawa kościelnego i cywilnego (1559). W
tym samym roku jego wuj został wybrany papieżem i przyjął imię Pius IV.
Za jego przyczyną Karol trafił do Rzymu i został mianowany
protonotariuszem apostolskim i referentem w sygnaturze. Już w rok
później, w 23. roku życia, został mianowany kardynałem i arcybiskupem
Mediolanu (z obowiązkiem pozostawania w Rzymie), mimo że święcenia
kapłańskie i biskupie przyjął dopiero dwa lata później (1563). W latach
następnych papież mianował siostrzeńca kardynałem-protektorem
Portugalii, Niderlandów (Belgii i Holandii) oraz katolików
szwajcarskich, ponadto opiekunem wielu zakonów i archiprezbiterem
bazyliki Matki Bożej Większej w Rzymie. Urzędy te i tytuły dawały
Karolowi rocznie ogromny dochód. Było to jawne nadużycie, jakie wkradło
się do Kościoła w owym czasie. Pius IV był znany ze swej słabości do
nepotyzmu. Karol jednak bardzo poważnie traktował powierzone sobie
obowiązki, a sumy, jakie przynosiły mu skumulowane godności i urzędy,
przeznaczał hojnie na cele dobroczynne i kościelne. Sam żył ubogo jak
mnich.
Zmarł w Mediolanie 3 listopada 1584 r. wskutek febry, której nabawił się w czasie odprawiania własnych rekolekcji. Pozostawił po sobie duży dorobek pisarski. Beatyfikowany w 1602 r., kanonizowany przez Pawła V w 1610 r.
informacje ze strony: https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/11-04.php3
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz