Tytuł Matki Bożej jako Królowej narodu polskiego sięga drugiej połowy XIV wieku: Grzegorz z Sambora nazywa Maryję Królową Polski i Polaków. Teologiczne uzasadnienie tytułu "Królowej" pojawi się w XVII wieku po zwycięstwie odniesionym nad Szwedami i cudownej obronie Jasnej Góry, które przypisywano wstawiennictwu Maryi. Wyrazicielem tego przekonania Polaków stał się król
Jan Kazimierz, który 1 kwietnia 1656 roku w katedrze lwowskiej przed
cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej obrał Maryję za Królową swoich
państw, a Królestwo Polskie polecił jej szczególnej obronie.
W czasie podniesienia król zszedł z tronu, złożył berło i koronę, i padł na kolana przed wielkim ołtarzem. Zaczynając od słów: "Wielka Boga-Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico"
ogłosił Matkę Bożą szczególną Patronką Królestwa Polskiego. Przyrzekł
szerzyć Jej cześć, ślubował wystarać się u Stolicy Apostolskiej o
pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej,
zająć się losem ciemiężonych pańszczyzną chłopów i zaprowadzić w kraju
sprawiedliwość społeczną.
Po Mszy świętej, w czasie której król przyjął również Komunię świętą z
rąk nuncjusza papieskiego, przy wystawionym Najświętszym Sakramencie
odśpiewano Litanię do Najświętszej Maryi Panny, a przedstawiciel papieża
odśpiewał trzykroć, entuzjastycznie powtórzone przez wszystkich
obecnych nowe wezwanie: "Królowo Korony Polskiej, módl się za nami".
Choć ślubowanie Jana Kazimierza odbyło się przed obrazem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie, to jednak szybko przyjęło się przekonanie, że najlepszym typem obrazu Królowej Polski jest obraz Pani Częstochowskiej. Koronacja obrazu papieskimi koronami 8 września 1717 roku ugruntowała przekonanie o królewskości Maryi. Warto
dodać, że Jan Kazimierz nie był pierwszym, który oddał swoje państwo w
szczególną opiekę Bożej Matki. W roku 1512 gubernator hiszpański ogłosił
Matkę Bożą szczególną Patronką Florydy. W roku 1638 król francuski,
Ludwik XIII, osobiście i uroczyście ogłosił Matkę Bożą Niepokalanie
Poczętą Patronką Francji.
Niestety śluby króla Jana Kazimierza nie zostały od razu spełnione. Dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. Episkopat Polski zwrócił się do Stolicy Apostolskiej o wprowadzenie święta dla Polski pod wezwaniem "Królowej Polski". Papież Benedykt XV chętnie do tej prośby się przychylił (1920). Biskupi
umyślnie zaproponowali Ojcu świętemu dzień 3 maja, aby podkreślić
łączność nierozerwalną tego święta z sejmem czteroletnim, a zwłaszcza z uchwaloną 3 maja 1791 roku pierwszą konstytucją polską. Dnia 31 października 1943 roku papież papież Pius XII dokonał poświęcenia całej rodziny ludzkiej Niepokalanemu Sercu Maryi. Zachęcił równocześnie wielki papież, aby tegoż aktu oddania się dopełniły wszystkie chrześcijańskie narody.
Episkopat Polski uchwalił, że dnia 7 lipca 1946 roku aktu poświęcenia dokonają wszystkie katolickie rodziny polskie; dnia 15 sierpnia - wszystkie diecezje, a dnia 8 września tegoż
roku cały naród polski. Na Jasnej Górze zebrało się ok. miliona
pątników z całej Polski. W imieniu całego narodu i Episkopatu Polski akt
ślubów odczytał uroczyście kardynał August Hlond.
W roku 1945 Episkopat Polski, pod
przewodnictwem kardynała Augusta Hlonda, na Jasnej Górze odnowił akt
poświęcenia się i oddania Bożej Matce. Ponowił też złożone przez króla Jana Kazimierza śluby. W uroczystości tej brała udział milionowa rzesza wiernych.
informacje ze strony:http://www.traditia.fora.pl/swieta-maryjne,40/nmp-krolowa-polski-glowna-patronka-polski-3-maja,460.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz