25 marca-Zwiastowanie N.M.Pannie

 

Naród Polski wiele razy doświadczył w ciągu swoich dziejów opieki Matki Bożej. Moc Jej orędownictwa zajaśniała szczególnie w czasie tzw. «potopu». Po cudownej obronie Jasnej Góry przed Szwedami król Jan Kazimierz dnia 1 kwietnia 1656 roku uroczystym aktem oddał kraj pod opiekę Matki Bożej, obierając Ją Królową Polski. W roku 1924 na prośbę biskupów polskich papież Pius XI ustanowił specjalne święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski i pozwolił je obchodzić w pamiętnym dniu uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Dnia 3 sierpnia 1962 roku Ojciec św. Jan XXIII ustanowił Najświętszą Maryję Pannę Królowę Polski główną Patronką kraju razem ze świętymi Biskupami i Męczennikami Wojciechem i Stanisławem. Teksty mszalne wysławiają opiekę Maryi nad naszym narodem i proszą o dalszą Jej pomoc.

Introit

Ps 44,2 Gaudeamus omnes in Domino, diem festum celebrantes sub honore beatae Mariae Virginis, de cuius solemnitate gaudent Angeli, et collaudant Filium Dei, alleluia, alleluia. Eructavit cor meum verbum bonum: dico ego opera mea Regi. Gloria Patri... Gaudeamus omnes in Domino, diem festum celebrantes sub honore beatae Mariae Virginis, de cuius solemnitate gaudent Angeli, et collaudant Filium Dei, alleluia, alleleia.

Radujmy się wszyscy w Panu, obchodząc dzień święty ku czci Najświętszej Maryi Panny. Z uroczystości jej radują się Aniołowie i wielbią Syna Bożego, alleluja, alleluja. Wydobyło serce moje mowę dobrą, opowiem ja dzieła swoje Królowi. Chwała Ojcu... Radujmy się wszyscy...

Kolekta – Modlitwa Kościelna

Oremus Omnipotens et misericors Deus, qui ad defensionem populi nostri in beatissima Virgine Maria, mirabile nobis auxilium constituisti: concede propitius; ut, tali praesidio muniti, certantes in vita, victoriam de hoste maligno consequi valeamus in morte. Per Dominum nostrum... R. Amen.

Wszechmocny i miłosierny Boże! Ku obronie narodu naszego ustanowiłeś dla nas przedziwną pomoc w Najświętszej Maryi Pannie, spraw miłościwie, abyśmy taką opieka wsparci, walcząc za życia, przy śmierci zdołali odnieść zwycięstwo nad szatanem. Przez Pana naszego...

Lekcja

Jdt 13,22.23-25

Pobłogosławił Cię Pan swoją mocą, bo przez Cię wniwecz obrócił naszych nieprzyjaciół. Błogosławionaś Ty, Córko, przez Pana Boga wysokiego nad wszystkie niewiasty na ziemi. Błogosławiony Pan, który stworzył niebo i ziemię. Bo dziś imię Twe tak wsławił, iż chwała Twa nigdy nie zejdzie z ust ludzi, którzy pomni będą na wieki mocy Pańskiej. Dla nich to samej siebie nie szczędziłaś z powodu utrapienia i udręki rodu Twojego, lecz zapobiegłaś upadkowi przed obliczem Boga naszego.

 

Alleluja

Alleluia, alleluia. Tota formosa et suavis es, filia Sion, pulchra ut luna, electa ut sol, terribilis ut castrorum acies ordinata. Alleluia. Benedixit te Dominus in virtute sua, quia per te ad nihilum redegit inimicos nostros. Alleluia.

Alleluja, alleluja. Cała ozdobna i pełna wdzięku jesteś, Córo Syjońska, piękna jako księżyc, wybrana jak słońce, strach wzbudzająca niby wojsko w szyku bojowym. Alleluja. Pobłogosławił Cię Pan potęgą swoją, bo przez Ciebie w niwecz obrócił nieprzyjaciół naszych. Alleluja.

Ewangelia

J 19, 25-27

Onego czasu: Pod krzyżem Jezusowym stała Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria Kleofasowa, oraz Maria Magdalena. Gdy więc Jezus ujrzał Matkę i ucznia, którgo miłował, stojącego obok, rzekł do Matki swojej: «Niewiasto, oto syn Twój!». Potem rzekł uczniowi: «Oto Matka twoja!» I od onej godziny wziął ją uczeń pod swoją opiekę.

Ofertorium

Recordare, Virgo Mater, in conspectu Dei, ut loquaris pro nobis bona, et ut avertat indignationem suam a nobis, alleluia.

Pomnij, Matko Dziewico, przed obliczem Boga, abyś prosiła dla nas o dobro i odwrócenie od nas zagniewania Jego, alleluja.

Sekreta

Suscipe, Domine, munus, quod Tibi offerimus, memoriam recolentes piissimae Virginis Mariae, quae consolatur nos in omni tribulatione nostra: et praesta; ut mens nostra superna lumine Sancti Spiritus irradiata, terrena despiciat, et ad celestia semper aspiret. Per Dominum nostrum... in unitate eiusdem Spiritus... R. Amen.

Przyjmij, Panie, ofiarę, składaną Tobie ku uczczeniu Pamięci Najłaskawszej Maryi Panny, która nas pociesza we wszelkim utrapieniu naszym i spraw, by  umysł nasz z góry opromieniony światłem Ducha Świętego gardził dobrami ziemskimi, a do niebieskich zawsze podążał. Przez Pana naszego... w jedności tegoż Ducha...

Prefacja (o NMP)

V. Dóminus vobíscum. R. Et cum spíritu tuo. V. Sursum corda. R. Habémus ad Dóminum. V. Grátias agámus Dómino, Deo nostro. R. Dignum et iustum est. Vere dignum et iustum est, aequum et salutare, nos tibi semper et ubique gratias agere: Domine, sancte Pater, omnipotens aeterne Deus: et te in Festivitate beatae Mariae semper Virginis collaudare, benedicere, et praedicare. Quae et Unigenitum tuum Sancti Spiritus obumbratione concepit: et virginitatis gloria permanente, lumen aeternum mundo effudit, Iesum Christum, Dominum nostrum. Per quem maiestatem tuam laudant Angeli, adorant Dominationes, tremunt Potestates. Caeli, caelorumque Virtutes ac beata Seraphim socia exsultatione concelebrant. Cum quibus et nostras voces ut admitti iubeas, deprecamur, supplici confessione dicentes: Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus, Deus Sábaoth. Pleni sunt coeli et terra glória tua. Hosánna in excélsis. Benedíctus, qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis. informacje ze strony: https://liturgia.bydgoszcz.pl/news/najswietszej-maryi-panny-krolowej-polski/

Prawdziwie godnie jest to i sprawiedliwie, słusznie i zbawiennie, byśmy zawsze i wszędzie dzięki Tobie czynili, Panie święty, Ojcze wszechmogący, wiekuisty Boże, a czcząc Imię błogosławionej Maryi zawsze Panny, Ciebie chwalili, błogosławili i uwielbiali. Ona to poczęła Jednorodzonego Syna Twego, za sprawą Ducha Świętego, i zachowując chwałę dziewictwa wydała światu światłość przedwieczną, Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego majestat Twój wychwalają Aniołowie, wielbią Panowania, z drżeniem czczą Mocarstwa. A wspólnie z nimi w radosnym uniesieniu sławią Niebiosa, moce niebieskie i błogosławione Serafiny. Dozwól błagamy, aby i nasze głosy przyłączyły się do nich i ze czcią uniżoną wymawiały: Święty...

24 marca- wsp. św. Gabriela Archanioła

 

Archanioł Gabriel

 Archanioł Gabriel po raz pierwszy pojawia się pod tym imieniem w Księdze Daniela (Dn 8, 15-26; 9, 21-27). W pierwszym wypadku wyjaśnia Danielowi znaczenie tajemniczej wizji barana i kozła, ilustrującej podbój przez Grecję potężnych państw Medów i Persów; w drugim wypadku archanioł Gabriel wyjaśnia prorokowi Danielowi przepowiednię Jeremiasza o 70 tygodniach lat. Imię "Gabriel" znaczy tyle, co "mąż Boży" albo "wojownik Boży". W tradycji chrześcijańskiej (Łk 1, 11-20. 26-31) przynosi Dobrą Nowinę. Ukazuje się Zachariaszowi zapowiadając mu narodziny syna Jana Chrzciciela. Zwiastuje także Maryi, że zostanie Matką Syna Bożego. Według niektórych pisarzy kościelnych Gabriel był aniołem stróżem Świętej Rodziny. Przychodził w snach do Józefa (Mt 1, 20-24; 2, 13; 2, 19-20). Miał być aniołem pocieszenia w Ogrójcu (Łk 22, 43) oraz zwiastunem przy zmartwychwstaniu Pana Jezusa (Mt 28, 5-6) i przy Jego wniebowstąpieniu (Dz 1, 10). Niemal wszystkie obrządki w Kościele uroczystość św. Gabriela mają w swojej liturgii tuż przed lub tuż po uroczystości Zwiastowania. Tak było również w liturgii rzymskiej do roku 1969; czczono go wówczas 24 marca, w przeddzień uroczystości Zwiastowania. Na Zachodzie osobne święto św. Gabriela przyjęło się dopiero w wieku X. Papież Benedykt XV w roku 1921 rozszerzył je z lokalnego na ogólnokościelne. Pius XII 1 kwietnia 1951 r. ogłosił św. Gabriela patronem telegrafu, telefonu, radia i telewizji. Św. Gabriel jest ponadto czczony jako patron dyplomatów, filatelistów, posłańców i pocztowców. W 1705 roku św. Ludwik Grignion de Montfort założył rodzinę zakonną pod nazwą Braci św. Gabriela. Zajmują się oni głównie opieką nad głuchymi i niewidomymi.

Modlitwa do św. Archanioła Gabriela o wypełnianie Woli Bożej

Święty Gabrielu Archaniele, aniele zwiastowania, wierny posłańcze Boży, otwórz nasze uszy nawet na ciche napomnienia i wołania kochającego Serca naszego Pana. Stój nam zawsze przed oczyma, prosimy cię, abyśmy słowo Boże należycie rozumieli, słuchali go i pełnili to, czego Bóg od nas żąda. Naucz nas czujnej gotowości, aby kiedy przyjdzie Pan, nie znalazł nas śpiących. Amen

 informacje ze strony: https://rozaniecrodzin.pl/modlitwy-do-aniolow/19-archaniol-gabriel.html

20 marca- św. Józefa, Oblubieńca N.M.Panny, Wyznawcy, Patrona Kościoła Katolickiego

 

 

 Święty Józef

Oblubieniec Najświętszej Maryi Panny .

Dnia 19-go marca w Judei dzień zgonu św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Papież Pius IX uległszy prośbom świata katolickiego, dekretem Quaemadmodum Deus z dnia 10 września 1847 roku, ogłosił św. Józefa Patronem całego Kościoła.

Odnośnie życia św. Józefa musimy polegać na tym, co przekazały o nim Ewangelie. Poświęcają mu one łącznie 26 wierszy, a jego imię wymieniają 14 razy.

Litania do Świętego Józefa

Kyrie eleison, Christe eleison, Kyrie eleison.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, – zmiłuj się nad nami.

Synu, Odkupicielu świata, Boże, – zmiłuj się nad nami.

Duchu Święty, Boże, – zmiłuj się nad nami.

Święta Trójco, Jedyny Boże, – zmiłuj się nad nami.

Święta Maryjo, – módl się za nami.

Święty Józefie, - módl się za nami.

Przesławny potomku Dawida, - módl się za nami.

Światło Patriarchów, - módl się za nami.

Oblubieńcze Bogarodzicy, - módl się za nami.

Opiekunie Odkupiciela, - módl się za nami.

Przeczysty stróżu Dziewicy, - módl się za nami.

Żywicielu Syna Bożego, - módl się za nami.

Troskliwy obrońco Chrystusa, - módl się za nami.

Sługo Chrystusa, - módl się za nami.

Sługo zbawienia, - módl się za nami.

Głowo Najświętszej Rodziny, - módl się za nami.

Józefie najsprawiedliwszy, - módl się za nami.

Józefie najczystszy, - módl się za nami.

Józefie najroztropniejszy, - módl się za nami.

Józefie najmężniejszy, - módl się za nami.

Józefie najposłuszniejszy, - módl się za nami.

Józefie najwierniejszy, - módl się za nami.

Zwierciadło cierpliwości, - módl się za nami.

Miłośniku ubóstwa, - módl się za nami.

Wzorze pracujących, - módl się za nami.

Ozdobo życia rodzinnego, - módl się za nami.

Opiekunie dziewic, - módl się za nami.

Podporo rodzin, - módl się za nami.

Podporo w trudnościach, - módl się za nami.

Pociecho nieszczęśliwych, - módl się za nami.

Nadziejo chorych, - módl się za nami.

Patronie wygnańców, - módl się za nami.

Patronie cierpiących, - módl się za nami.

Patronie ubogich, - módl się za nami.

Patronie umierających, - módl się za nami.

Postrachu duchów piekielnych, - módl się za nami.

Opiekunie Kościoła świętego, - módl się za nami.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – przepuść nam, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – wysłuchaj nas, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – zmiłuj się nad nami.

P. Ustanowił go panem domu swego.

W. I zarządcą wszystkich posiadłości swoich.

Módlmy się. Boże, Ty w niewysłowionej Opatrzności wybrałeś świętego Józefa na Oblubieńca Najświętszej Rodzicielki Twojego Syna, + spraw, abyśmy oddając mu na ziemi cześć jako opiekunowi, * zasłużyli na jego orędownictwo w niebie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

W.Amen.

17 marca- wsp. św. Patryka, Biskupa i Wyznawcy

 

Patryk urodził się w Wielkie Brytanii około roku 385. W młodzieńczym wieku został wzięty przez piratów do niewoli i uprowadzony do Irlandii, gdzie jako pasterz pilnował owiec. Po odzyskaniu wolności przyjął święcenia kapłańskie. Mianowany biskupem, z wielką gorliwością głosił Ewangelię mieszkańcom Zielonej Wyspy i wielu przywiódł do prawdziwej wiary. Założył arcybiskupstwo w   Armagh, w dzisiejszej siedzibie prymasa Irlandii. Zmarł w Down w roku 461. Irlandia czci go jako swego patrona.

Modlitwa

Boże, Ty posłałeś do ludów Irlandii świętego Patryka, biskupa, jako apostoła Ewangelii, † spraw przez jego zasługi i wstawiennictwo, * aby chrześcijanie zawsze oznajmiali ludziom cuda Twojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

film: Święty Patryk https://www.youtube.com/watch?v=opklI3mdg8o

7 marca- wsp. św. Tomasza z Akwinu,

 

Tomasz urodził się około roku 1225 w Aquino. Oddany na wychowanie benedyktynom na Monte Cassino pobierał nauki w szkole klasztornej, a następnie studiował w Neapolu. Wstąpił do  zakonu dominikanów i dalsze studia odbył w Paryżu i w Kolonii pod kierunkiem św. Alberta Wielkiego.  Wykładał filozofię i teologię. Napisał znakomite dzieła z tego zakresu. Sformułował  "Pięć dróg poznania Boga"  Zmarł w opactwie cystersów Fossanova pod Terraciną dnia 7 marca 1274 roku. Dnia 28 stycznia 1369 roku przeniesiono jego ciało do Tuluzy.

Pięć dróg poznania Boga wg.św. Tomasza z Akwinu

1. zmienność
2. przyczynowość
3. przygodność świata
4. stopniowanie
5. celowość

św. Tomasz z Akwinu, hymn Pange lingua

oryginał łaciński

polskie tłumaczenie

Pange, lingua, gloriosi corporis mysterium, sanguinisque pretiosi, quem in mundi pretium fructus ventris generosi rex effudit gentium. Nobis datus, nobis natus ex intacta Virgine, et in mundo conversatus, sparso verbi semine, sui moras incolatus miro clausit ordine. In supremae nocte coenae recumbens cum fratribus, observata lege plene cibis in legalibus, cibum turbae duodenae se dat suis manibus. Verbum caro panem verum verbo carnem efficit, fitque sanguis Christi merum; et si sensus deficit, ad firmandum cor sincerum sola fides sufficit. Tantum ergo sacramentum veneremur cernui, et antiquum documentum novo cedat ritui, praestet fides supplementum sensuum defectui. Genitori Genitoque, laus et iubilatio, salus, honor, virtus quoque sit et benedictio. Procedenti ab utroque compar sit laudatio.

Sław języku tajemnicę Ciała i najdroższej Krwi, którą jako Łask Krynicę wylał w czasie ziemskich dni, Ten, co Matkę miał Dziewicę, Król narodów godzien czci. Z Panny czystej narodzony, posłan zbawić ludzki ród, gdy po świecie na wsze strony ziarno słowa rzucił w lud, wtedy cudem niezgłębionym zamknął Swej pielgrzymki trud. W noc ostatnią, przy Wieczerzy, z tymi, których braćmi zwał, pełniąc wszystko jak należy, czego przepis prawny chciał, sam Dwunastu się powierzył, i za pokarm z Rąk Swych dał. Słowem, więc Wcielone Słowo chleb zamienia w Ciało Swe, wino Krwią jest Chrystusową, darmo wzrok to widzieć chce. Tylko wiara Bożą mową pewność o tym w serca śle. Przed tak wielkim Sakramentem upadajmy wszyscy wraz, niech przed Nowym Testamentem starych praw ustąpi czas. Co dla zmysłów niepojęte, niech dopełni wiara w nas. Bogu Ojcu i Synowi hołd po wszystkie nieśmy dni. Niech podaje wiek wiekowi hymn triumfu, dzięki, czci, a równemu Im Duchowi                niechaj wieczna chwała brzmi.

6 marca Święta Róża z Viterbo, dziewica i zakonnica

 

 

 Róża urodziła się w 1233 r. Jej rodzice zajmowali się rolnictwem. Legenda głosi, że dlatego nadano dziecku takie imię, gdyż było tak piękne, iż miało twarz podobną do róży. Mając 12 lat Róża wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka. Już wtedy musiała być bardzo dojrzała w wierze.
Datą przełomową w jej życiu był rok 1250. Zachorowała wtedy śmiertelnie. Spokojna o swoje losy, modliła się żarliwie o powodzenie wyprawy krzyżowej w obronie Ziemi Świętej, na której czele stał św. Ludwik IX, król francuski (również tercjarz franciszkański). Kiedy cudownie wyzdrowiała, postanowiła całkowicie poświęcić się nawracaniu dusz do Boga. Przywdziała habit zakonny, zaczęła oddawać się surowym praktykom pokutnym w intencji nawrócenia grzeszników, a potem z krzyżem w ręku przebiegała ulice miasta, nawołując do pokuty. Swymi wystąpieniami wzbudziła gniew mieszkających w Viterbo patarynów i katarów (ruchy religijne, których idee w znacznej części zostały uznane za heretyckie), którzy zmusili ją i jej rodzinę do opuszczenia miasta. Już po opuszczeniu Viterbo, przebywając w Soriano, Róża otrzymała dar wizji, z której dowiedziała się o rychłym zakończeniu prześladowań Kościoła, wraz ze śmiercią cesarza Fryderyka II. Po jego śmierci, kiedy miasto zajęły wojska papieskie, Róża rzeczywiście mogła powrócić do rodzinnego domu, który przetrwał do dziś.
Pod koniec życia Święta prosiła, by przyjęto ją do klasztoru klarysek w Viterbo. Odmówiono jej ze względu na stan zdrowia. Za radą spowiednika zamieniła swoje mieszkanie na osobisty "klasztor", gdzie wraz z kilkorgiem przyjaciół poświęcała się modlitwie o uświęcenie ludzkich dusz. Wyczerpana pokutą i apostolstwem, zmarła w wieku niespełna 20 lat, 6 marca 1252 roku. Jej śmierć napełniła bólem mieszkańców całego miasta.

informacje ze strony: https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/03-06b.php3

Dzień Kobiet ze św. Ritą. Wyślij swoją intencję!

 

 

Zapraszamy na wyjątkowe świętowanie Dnia Kobiet wraz z św. Ritą! Msza święta w intencji naszych czytelniczek, autorek, współpracowniczek i bliskich im kobiet odbędzie się 8 marca o godz. 15:15 w kościele p.w. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Krakowie.

 Zachęcamy do wysyłania intencji Mszy świętej (formularz znajduje się na końcu artykułu), która będzie sprawowana w środę, 8 marca o godz. 15.15 przez o. Marka Donaja OSA, w kościele p.w. św. Katarzyny Aleksandryjskiej, przy ul. Augustiańskiej 7 w Krakowie. W tym miejscu, każdego 22. dnia miesiąca odprawiana jest  msza św. odpustowa, poprzedzona nabożeństwem z odczytaniem próśb i podziękowań zanoszonych do Boga za wstawiennictwem św. Rity z Casci – “specjalistki od spraw beznadziejnych”.

 Uczestnictwo w nabożeństwie będzie możliwe także za pośrednictwem transmisji na żywo, prowadzonej przez ojców augustianów – będzie ona dostępna na portalu Stacja7 oraz na stronie Klasztoru.

informacje ze strony : https://stacja7.pl/modlitwa/dzien-kobiet-ze-sw-rita-wyslij-swoja-intencje/

4 marca - Święto św. Kazimierza, królewicza

 

Kazimierz urodził się 3 października 1458 r. w Krakowie na Wawelu. Był drugim z kolei spośród sześciu synów Kazimierza Jagiellończyka. Jego matką była Elżbieta, córka cesarza Niemiec, Albrechta II. Pod jej opieką Kazimierz pozostawał do dziewiątego roku życia. W 1467 r. król powołał na pierwszego wychowawcę i nauczyciela swoich synów księdza Jana Długosza.....

 Podczas dwuletniego pobytu ojca na Litwie Kazimierz jako namiestnik rządził w Koronie. Obowiązki państwowe umiał pogodzić z bogatym życiem duchowym. Wezwany przez ojca w 1483 r. do Wilna, umarł w drodze z powodu trapiącej go gruźlicy. Na wieść o pogorszeniu się zdrowia Kazimierza, król przybył do Grodna. Właśnie tam, "opowiedziawszy dzień śmierci swej tym, którzy mu w niemocy służyli [...], ducha Panu Bogu poleciwszy wypuścił 4 dnia marca R.P. 1484, lat mając 26" - napisał ks. Piotr Skarga. Pochowano go w katedrze wileńskiej, w kaplicy Najświętszej Maryi Panny, która od tej pory stała się miejscem pielgrzymek. 

 Na progu świątyni
Kazimierz nie lubił hałaśliwych zabaw rycerskich, nie pociągały go polowania, królewskie uczty. Ludzie z jego otoczenia podkreślali jego zalety intelektualne i moralne. Miał talent jednania skłóconych ludzi. Chętnie przebywał wśród ubogich, rozdając jałmużnę ze swoich dochodów. Pisano też, że sypiał na twardej ziemi, nosił włosienicę i skromną odzież, często pościł i długie godziny spędzał na modlitwie. Czasem, gdy panowała już wieczorna cisza i wszyscy korzystali z odpoczynku, on klęczał na progu świątyni, przed zamkniętymi drzwiami. Od dzieciństwa żywił gorące nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej. Do niedawna jemu przypisywano autorstwo pieśni maryjnej „Dnia każdego Boga mego Matkę duszo wysławiaj”. 

informacje ze strony: https://kosciol.wiara.pl/doc/490371.Krolewicz-ktory-nie-bal-sie-byc-swietym

Wielki Post- symbole

 

Wszystkie symbole Wielkiego Postu mają skłaniać do głębokich refleksji, i rewizji życia, aby być godnym na spotkanie z Bogiem. 

Trzy podstawowe tradycje wielkopostne to post, jałmużna i modlitwa. 

Kontemplowana w tym czasie Droga Krzyżowa ma przypominać o męce Pańskiej i skłaniać do pokory i skruchy. Inne symbole Wielkiego Postu to: przebywanie Jezusa na pustyni, z dala od ludzi i zgiełku, gdzie łatwiej można usłyszeć głos Boga; posypywanie głowy popiołem na znak pokuty; fioletowa kolorystyka na znak żałoby, smutku, mozolnej pracy i udręki (co również nawiązuje do życia na pustyni, gdzie każde działanie, nawet proste pozostawanie przy życiu przychodzi z trudem).

Historia nabożeństwa

Początek nabożeństwa sięga XIII w., jednak w XIV w. zakon franciszkanów ustanowił w Ziemi Świętej procesję drogi krzyżowej według określonego porządku. Wówczas stacje nabierały kształtu. Na początku było ich 12, natomiast z czasem dodano kolejne dwie – „Pan Jezus zdjęty z krzyża” oraz „Pan Jezus złożony do grobu”. 

Stacje Drogi Krzyżowej

Stacja I: Jezus na śmierć skazany
Stacja II: Jezus bierze krzyż na swoje ramiona
Stacja III: Pierwszy upadek pod krzyżem
Stacja IV: Pan Jezus spotyka swoją Matkę
Stacja V: Szymon z Cyreny pomaga dźwigać krzyż Jezusowi
Stacja VI: Weronika ociera twarz Jezusowi
Stacja VII: Drugi upadek pod krzyżem
Stacja VIII: Jezus spotyka płaczące niewiasty
Stacja IX: Trzeci upadek pod ciężarem krzyża
Stacja X: Jezus z szat obnażony
Stacja XI: Jezus do krzyża przybity
Stacja XII: Jezus umiera na krzyżu
Stacja XIII: Jezus z krzyża zdjęty
Stacja XIV: Jezus do grobu złożony

 

 

 Gorzkie Żale

Gorzkie Żale to popularne w Polsce nabożeństwo pasyjne, połączone z wystawieniem Najświętszego Sakramentu i kazaniem pasyjnym. Pochodzi ono z początków XVIII w. - po raz pierwszy odprawiono je w 1707 r. Jego tekst zachował oryginalne, staropolskie brzmienie.

Co ciekawe, struktura tego nabożeństwa opiera się na strukturze dawnej Jutrzni. Składają się z trzech części, rozpoczynają się Zachętą (lub Pobudką - analogia do współczesnego Wezwania) i wzbudzeniem intencji (czytanie). W każdej części znajduje się hymn i dwie pieśni (dziś w Jutrzni są dwa psalmy i pieśń ze Starego Testamentu).

Gorzkie Żale dzieli się na Zachętę i trzy części. W każdą niedzielę Wielkiego Postu odprawia się jedną część:

Zachęta
Część I (I i IV Niedziela Wielkiego Postu)
Część II (II i V Niedziela Wielkiego Postu)
Część III (III Niedziela Wielkiego Postu i Niedziela Palmowa)