
Święto Bożego Ciała powstało w XIII wieku pod wpływem nowych nurtów pobożności eucharystycznej, koncentrującej się nie na przyjmowaniu Komunii św., lecz na czci rzeczywistej obecności Chrystusa w znaku chleba i wina. Była to reakcja na herezję Berengariusza z Tours w XI wieku. Twierdził on, że przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa jest niemożliwa, ponieważ uwielbione Ciało Chrystusa znajduje się w niebie, a więc nie może równocześnie przebywać na ziemi, i to w wielu miejscach. Komunię św. rozumiał jako duchowe przyjmowanie Chrystusa.
Do
wprowadzenia święta Bożego Ciała przyczyniła się zakonnica. Była to bł.
Julianna, augustianka z klasztoru Mont Cornillon w diecezji LieOge w
Belgii.
W 1208 r. Julianna miała dziwną wizję. Zobaczyła w niej księżyc w
pełni, na którym była ciemna plama. Później Chrystus objawił jej, że ta
plama oznacza brak w kalendarzu kościelnym święta ku czci Eucharystii.
W 1240 r. biskup LieOge - Robert wydał dekret ustanawiający to święto w swojej diecezji w drugą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. Później miało być obchodzone w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego.
Procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy zbudowanych na trasie powstała nieco później niż samo święto. Pierwsze wzmianki o jej istnieniu pochodzą z Niemiec, z Kolonii - XIV wiek. Jaki jest cel procesji Bożego Ciała? "W procesjach, w czasie których celebrans niesie Najświętszą Eucharystię poza kościół wśród uroczystych obrzędów i śpiewów, lud chrześcijański składa publiczne świadectwo swej wiary i pobożności wobec Najświętszego Sakramentu" (Komunia św. i kult tajemnicy eucharystycznej poza Mszą dostosowane do zwyczajów polskich, nr 77).
informacje ze strony: https://niezbednik.niedziela.pl/artykul/893/Boze-Cialo---swieto-Eucharystii
Procesja eucharystyczna
Tradycja organizowania w tym dniu procesji jest późniejsza niż samo święto. Zapoczątkowano ją w latach 1265–1275 w Niemczech, w Kolonii, a już w XV wieku procesje urządzano w całej ówczesnej Europie, w tym także w Polsce. Na ich trasie przygotowywano cztery ołtarze, przy których odczytywano fragmenty czterech Ewangelii i udzielano wiernym błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.
W trakcie procesji wierni zatrzymują się przy czterech ołtarzach, przy których następuje odczytanie fragmentu Ewangelii. Liczba “cztery” jest symbolem właśnie czterech Ewangelii oraz czterech stron świata.
- Przy pierwszym ołtarzu odczytywany jest fragment Ewangelii wg św. Mateusza o ostatniej wieczerzy, a więc nawiązujący do ustanowienia przez Jezusa Eucharystii:
W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i
zapytali Go: “Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia?”
On odrzekł: “Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie
mu: Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę
z moimi uczniami”. Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i
przygotowali Paschę.
A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo,
połamał i dał uczniom, mówiąc: “Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje”.
Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc:
“Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu
będzie wylana na odpuszczenie grzechów”. Lecz powiadam wam: “Odtąd nie
będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go
będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego”.
Mt 26,17-19.26-29
- Drugi ołtarz jest związany z fragmentem Ewangelii wg. św. Marka dotyczącym rozmnożenia chleba:
Gdy znowu wielki tłum był z Jezusem i nie mieli co jeść,
przywołał do siebie uczniów i rzekł im: “Żal mi tego tłumu, bo już trzy
dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. A jeśli ich puszczę
zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z
daleka”.
Odpowiedzieli uczniowie: “Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś
nakarmić ich chlebem?” Zapytał ich: “Ile macie chlebów?” Odpowiedzieli:
“Siedem”.
I polecił ludowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, odmówił
dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I rozdali
tłumowi. Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo i
polecił je rozdać. Jedli do sytości, a pozostałych ułomków zebrali
siedem koszów. Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich
odprawił.
Mk 8,1-9
- Przy trzecim ołtarzy odczytywany jest fragment Ewangelii wg św. Łukasza, który opowiada o zaproszonych na ucztę:
Trzeciego dnia po śmierci Jezusa dwaj z Jego uczniów byli w
drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od
Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy
tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z
nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.
Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby
miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: “Zostań z nami, gdyż ma się
ku wieczorowi i dzień się już nachylił”. Wszedł więc, aby zostać z nimi.
Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo,
połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz
On zniknął im z oczu.
I mówili nawzajem do siebie: “Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?”
W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali
zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: Pan
rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi.
Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.
Łk 24,13-16.28-35
- Ostatni ołtarz jest związany z Ewangelią wg św. Jana i sakramentem zjednoczenia:
W czasie ostatniej wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami:
“Ojcze nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich
słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze,
we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat
uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.
I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno,
tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak
zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich
umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.
Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie
Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie
przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał,
lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im
Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w
nich była i Ja w nich”.
J 17,20-26