26 kwietnia Najświętsza Maryja Panna, Matka Dobrej Rady

  

Kiedy Jezus został ukrzyżowany, mimo niepokoju, jaki zapanował w przyrodzie, w sercach tych, którzy ufali Jezusowi, zapanował pokój. Wielki wewnętrzny pokój, napełniający Maryję, udzielał się Jej najbliższemu otoczeniu. Ona wiedziała, że ta Ofiara była potrzebna. Maryja z pełną ufnością poddała się woli Ojca i Syna.
Kult Matki Bożej Dobrej Rady związany jest nierozerwalnie z obrazem Maryi pod tym samym tytułem, który znajduje się w kościele augustianów w Genazzano w Umbrii we Włoszech. Pochodzi on z pierwszej połowy XV wieku. Związana jest z nim pewna opowieść. Kiedy w Genazzano kończono budowę kościoła dla Matki Bożej, na jednej z jego ścian pojawił się wizerunek Maryi z Dzieciątkiem. Wiadomość o tym szybko się rozeszła. Gdy któregoś dnia przyszli do Genazzano dwaj pielgrzymi z Albanii, rozpoznali w obrazie wizerunek Matki Bożej Dobrej Rady ze Szkodry, miejscowości leżącej w ich ojczyźnie.
Już w XV i XVI wieku obraz zasłynął wieloma łaskami, dlatego w 1682 r. za zgodą papieża Innocentego XI został ukoronowany.
Do rozszerzenia kultu Matki Bożej Dobrej Rady przyczynił się augustianin o. Andrzej Bacci. Podczas ciężkiej choroby złożył on ślub, że jeżeli Maryja uzdrowi go, zajmie się rozpowszechnianiem kopii tego obrazu. Wypełnił swój ślub, dzięki czemu prawie 70 000 kopii tego obrazu zostało rozwiezionych po całym świecie. W XVIII w. kapituła generalna Zakonu Augustianów podjęła uchwałę, aby kult Matki Bożej Dobrej Rady jeszcze bardziej rozszerzać.
Matkę Dobrej Rady można prosić o orędownictwo, zwłaszcza wtedy, gdy stajemy na rozstaju dróg, gdy musimy podjąć ważne życiowe decyzje. Czcząc Maryję pod tym wezwaniem uznajemy, że może Ona wyprosić nam dar dobrej rady u Ducha Świętego. W chwilach zagubienia i w chwilach ważnych decyzji może nam pomóc. "W wątpliwościach myśl o Maryi, wzywaj Maryi! Jeżeli bowiem o niej myślisz, nigdy nie zejdziesz na manowce" - powtarzał św. Bernard z Clairvaux (XII w.). Do Maryi można odnieść słowa proroka Izajasza: "I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej" (Iz 11, 2). To samo powiedział do Maryi Archanioł Gabriel: "Duch Święty zstąpi na Ciebie" (Łk 1, 35).
W innych miejscach Biblia wspomina: "Moja jest rada i stałość, moja - rozwaga" (Prz 8, 14); "Rada jej rozlewać się będzie jak żywe źródło" (Syr 21, 13); "Słuchaj, synu, przyjmij me zasady, a rady mojej nie odrzucaj" (Syr 6, 23)

Litania do
NMP Matki Dobrej Rady

Kyrie elejson! Chryste elejson, Kyrie elejson!

Chryste, usłysz nas!
Chryste, wysłuchaj nas!

Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu, Odkupicielu świata, Boże...
Duchu Święty, Boże...
Święta Trójco, jedyny Boże...

Święta Maryjo, módl się za nami!
Święta Panno nad Pannami...
Maryjo, Matko Dobrej Rady...
Maryjo, dobrze radząca, Córko Ojca Przedwiecznego...
Maryjo, dobrze radząca, Matko Syna Bożego...
Maryjo, dobrze radząca, Oblubienico Ducha Świętego...
Maryjo, dobrze radząca, Przybytku Trójcy Przenajświętszej...
Maryjo, dobrze radząca, Pani raju niebieskiego...
Maryjo, dobrze radząca, Szafarko łask Bożych...
Maryjo, dobrze radząca, Bramo niebios...
Maryjo, dobrze radząca, Królowo Aniołów...
Maryjo, dobrze radząca, Ozdobo Patriarchów...
Maryjo, dobrze radząca, Chwało Proroków...

Matko dobrze radząca Apostołom...
Matko dobrze radząca Męczennikom...
Matko dobrze radząca Wyznawcom...
Matko dobrze radząca Pannom...
Matko dobrze radząca Wszystkim Świętym...
Matko dobrze radząca wdowom i sierotom...
Matko dobrze radząca strapionym i więźniom...
Matko dobrze radząca ubogim...
Matko dobrze radząca we wszystkich potrzebach...
Matko dobrze radząca we wszelkich niebezpieczeństwach...
Matko dobrze radząca nawracającym się grzesznikom...
Matko dobrze radząca konającym...

We wszelkich sprawach i potrzebach, daj nam dobrą radę!
We wszelkich smutkach i przeciwnościach...
We wszelkich niebezpieczeństwach i nieszczęściach...
We wszelkich krzyżach i dolegliwościach...
We wszelkich niedostatkach...
We wszelkich wątpliwościach i zamieszaniach...
W sprawie naszego zbawienia...
We wszelkich chorobach i słabościach...
We wszelkich pokusach i natarczywościach...
We wszelkich niebezpieczeństwach duszy i ciała...

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!

K. Módl się za nami, o Matko Dobrej Rady.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się. Boże, Dawco wszelkich dobrych i doskonałych darów, † daj nam wszystkim, którzy się do Maryi uciekamy, * abyśmy z Jej macierzyńskiej ręki * mogli otrzymać dobrą radę, pomoc i wsparcie * w naszej biedzie, wątpliwościach i potrzebach. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

---

 

23 kwietnia- święty Jerzy

 

 

 

Św. Jerzy, którego wspomnienie dziś obchodzimy, jest uwielbiany przez palestyńskich chrześcijan, zwłaszcza że jego korzenie sięgają Palestyny.

Jego sanktuarium znajduje się w Lod/Liddzie, niedaleko lotniska w Tel Awiwie, a pielgrzymi przybywają tam lokalnie i z całego świata. Palestyńskich chrześcijan św. Jerzy inspiruje ze względu na swoją odwagę i zwycięstwo nad tyranią. Potrzebujemy tego bardziej niż kiedykolwiek. Jednakże dzisiejszych "smoków" nie zabija już pojedynczy bohater, ale siła społeczności i międzynarodowa solidarność. Niech św. Jerzy inspiruje nas i umacnia nas dzisiaj i zawsze.

 

23 kwietnia- świętego Wojciecha

 

 23 kwietnia- Uroczystość św. Wojciecha, biskupa i męczennika, Głównego Patrona Polski.

 Święty Wojciech – pierwszy słowiański męczennik, współpracownik Chrobrego i katolicki patron Polski.
Wojciech Sławnikowic urodził się w 956 roku jako Wojetech, w czeskich Libicach. W późniejszym czasie, w wieku 14-17 lat, Wojciech Sławnikowic został posłany przez rodziców na studia do Magdeburga.
W późniejszym czasie, w wieku 14-17 lat, Wojciech Sławnikowic został posłany przez rodziców na studia do Magdeburga.
W wieku 24 lub 25 lat Wojciech powrócił do Czech.

19 lutego 982 roku został wybrany na biskupa. Porównując go z jego poprzednikiem – Detmarem – widać wyraźny proces zmian ukierunkowany na rezygnację z wygód i ascezę. Jako biskup nie tylko aktywnie uczestniczył w typowym rytmie dnia duchownego, ale aktywnie wspierał ubogich, chorych i więźniów. Jego reformy obejmowały próby ukrócenia procederu kupczenia posługami czy wprowadzenie celibatu wśród duchowieństwa.

Duże znaczenie nie tylko z perspektywy religijnej etyki czy moralności, ale także bieżącej polityki miało zainteresowanie biskupa Wojciecha procederem handlu niewolnikami. Praga była ówcześnie jednym z ważniejszych centrów, w których Żydzi zajmowali się sprzedażą słowiańskich niewolników, głównie na chłonne rynki bliskowschodnie. Postawa Wojciecha, wobec tego zjawiska była bardzo krytyczna, co na tle wcześniejszych praktyk Kościoła stanowiło wyraźną zmianę ideologiczną.

Wojciech w atmosferze rozczarowania i żalu po raz drugi opuścił Pragę, ponownie docierając do Rzymu. Pobyt tam miał dość zbliżony charakter – Wojciech skupiał się na modlitwie i rozważaniach nad religią. Tym razem nie powrócił jednak do Czech (gdzie pod jego nieobecność wymordowano niemal całą jego rodzinę). W rozmowach coraz częściej pojawiał się wątek działalności misyjnej. Między czerwcem a listopadem 996 roku Wojciech podróżował po Niemczech i Francji. Wróciwszy na dwór cesarza Ottona znał już swoje dalsze plany. Była to droga misyjna..........

Czytaj więcej: https://histmag.org/Swiety-Wojciech-praski-biskup-ktory-wplynal-na-losy-Polski-21894

21 kwietnia- Niedziela dobrego Pasterza

 

W tę niedzielę – Niedzielę Dobrego Pasterza – warto się zastanowić, kto jest moim Pasterzem? Kto jest naszym Pasterzem? Czy Go znamy? Czy znamy Jego głos? Owce znają głos swojego pasterza i tylko za nim idą – innego nie posłuchają. Dlatego tak ważne jest, aby słuchać Dobrego Pasterza.

Św. Piotr daje świadectwo o Chrystusie, który przez to, że nie został rozpoznany jako Pan, został odrzucony. To odrzucenie jednak zaowocowało tym, że stał się kamieniem węgielnym, czyli najważniejszym w budowie wspólnoty Kościoła. Kamień węgielny dziś jest pewnym symbolem, który się wmurowuje w budowlę. Dawniej był podstawą, kamieniem, od którego ustawiało się wszystkie ściany, cały budynek. W tym kontekście Jezus jest kamieniem węgielnym – jest tym, od którego mamy czerpać wzór, który jest podstawą we wspólnocie Kościoła. On buduje na miłości, więc i my też powinniśmy na miłości budować.

Miłość Boża nie zatrzymała się tylko na śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Objawia się również w tym, że możemy się nazywać dziećmi Bożymi i w tym, że nasz Pan, Jezus Chrystus jest ciągle obecny wśród nas: w sakramentach, zwłaszcza Eucharystii, w osobie kapłana i w każdym drugim człowieku.

 

Jezus jest dobrym pasterzem, któremu zależy na owcach, który jest w stanie oddać za nie swoje życie. Co więcej, dobrze zna swoje owce, a te, jeśli są blisko Niego i słuchają Jego głosu, dobrze Go znają, dzięki czemu nie zaginą. Dobry pasterz daje swoje życie za owce, czyli jest w stanie zaryzykować wszystko, aby je bronić. Oddaje się całkowicie dla dobra owiec. Czy obecność Jezusa w Eucharystii nie jest właśnie takim oddaniem, takim wystawieniem swojego życia dla nas – Jego owiec? Jak śpiewamy w jednej z pieśni eucharystycznych: „On się nam daje cały, z nami zamieszkał tu”. To jeden z największych darów Chrystusa, dzięki któremu możemy doświadczyć autentycznie Jego miłości. Chrystus – Dobry Pasterz – jeśli Jemu w pełni zaufamy, zawierzymy, będzie mógł nas obronić przed napaścią wilka, czyli szatana. On jest tym, który nas gromadzi w jedno.

Najemnik, o którym również dziś mowa, jest właściwie przeciwieństwem pasterza. Brakuje mu najważniejszej cechy: miłości do owiec. Dla niego liczy się tylko zysk, owce są jedynie narzędziem i sposobem zarobku, korzyści osobistych. W momencie zagrożenia nie broni stada, tylko ucieka, chroniąc swoje życie, a stado się rozprasza i jest narażone na niebezpieczeństwo. W życiu wielu osób mogą się pojawić tacy najemnicy, bożki, idole – wydaje się, że troszczą się o stado, że może chcą jego dobra, a tak naprawdę im zależy na ich własnym dobru, a gdy przychodzi zagrożenie, myślą tylko o ratowaniu siebie… Tutaj warto się przyjrzeć sobie: czy ja w swoim życiu ufam prawdziwemu Pasterzowi, który jest w stanie mnie obronić przed złym wilkiem, czy jednak bardziej najemnikowi, idolowi, któremu brak prawdziwej miłości, pełnego oddania dla mojego dobra…

Chrystus jest najdoskonalszym wzorem Dobrego Pasterza. A wśród nas takimi pasterzami są kapłani. To dzięki nim możemy doświadczyć Chrystusa, w Jego słowie, sakramentach, możemy się z Nim zjednoczyć osobiście. Zwłaszcza w Komunii świętej. Znamy wielu kapłanów w naszym życiu – zarówno tych, którzy przykładem swojego życia przyciągają wiele osób do Chrystusa, są gotowi poświęcić swój czas, nieraz nawet życie; jak i niestety również takich, którzy pobłądzili, zagubili się, może swoją osobą ukazują zły obraz Kościoła, może stali się najemnikami...

Nie warto jednak zatrzymywać się tylko nad tą czysto ludzką warstwą. Bo najważniejsze jest to, kto jest źródłem powołania i dzięki komu mamy dziś kapłanów. To Chrystus, Dobry Pasterz, który nie pozwoli nam zginąć, choćby burze w naszym życiu wydawały się nie do pokonania, choćbyśmy zeszli z właściwej drogi... On ciągle szuka i woła każdego z nas, w zgiełku tego świata – jeśli będziemy słuchać głosu Chrystusa, trzymać się blisko Niego, to nie zginiemy.

 

Prośmy więc Boga, szczególnie w tym dniu, w tym tygodniu, ale również w pozostałe dni naszego życia, o święte powołania kapłańskie i zakonne i o świętość dla tych, którzy tą drogą kroczą. Polecajmy naszych pasterzy, aby byli na wzór Chrystusa dobrymi pasterzami, którym zależy na owcach, by nie stawali się najemnikami, dla których najważniejszy jest zysk i własne dobro. Prośmy Boga, aby nie zabrakło tych, dzięki którym możemy realnie doświadczyć bliskości Chrystusa, Dobrego Pasterza, który za nas oddał swoje życie, dał nam nadzieję zmartwychwstania i jest ciągle obecny wśród nas. Amen.

informacje ze strony:  https://www.slowo.redemptor.pl/pl/17170/22059/iv-niedziela-wielkanocna-%E2%80%93-niedziela-dobrego-pasterza.html

 

19 kwietnia Święty Leon IX, papież

 

Bruno, hrabia Egisheim-Dagsburg, urodził się w Egisheim (Alzacja) 21 czerwca 1002 r. W osiemnastym roku życia został mianowany kanonikiem w Saint-Etienne. Taki bowiem był wtedy zwyczaj. W kilka lat potem otrzymał święcenia kapłańskie. Pełnił obowiązki kapelana cesarskiego na dworze Konrada II. Mając 24 lata został biskupem w Toul. Od razu zabrał się do reformy kleru diecezjalnego i zakonnego.Bruno swoim taktem i zabiegami umiał jednak tak pokierować sprawami, by urzędy duchowne były obsadzane ludźmi godnymi. Zwoływał synody, na których dokonywał zbawiennych reform. Zagrabione przez księcia Vaucouleurs dobra biskupie, kiedy zawiodły wszystkie inne środki, odebrał siłą. W roku 1046 interweniował u cesarza Henryka III za biskupem Lyonu, kiedy ten wpadł w zatarg z cesarzem.Po śmierci papieża Damazego II w 1048 r. został desygnowany na papieża przez Henryka III w grudniu 1048 r. Bruno oświadczył, że przyjmie urząd papieski, jeśli rzymianie i duchowieństwo jednogłośnie zaakceptują jego wybór. Podkreślił tym samym konieczność wyboru, a nie mianowania. Przybył do Rzymu w stroju pątnika, zdjął sandały i boso udał się do grobu św. Piotra, a rzymianie i duchowieństwo jednogłośnie - przez aklamację - wybrali go na papieża. Jako biskup Rzymu zatrzymał równocześnie urząd biskupa Toul. Przyjął imię Leon IX i został koronowany w bazylice św. Piotra.Jego pontyfikat trwał zaledwie 5 lat. Były to jednak lata prawdziwie błogosławione. W tym czasie zreformował życie duchownych oraz kurię rzymską i papieską. Zapoczątkował trwałe reformy, które miały uniezależnić Kościół od cesarzy niemieckich, a także usunąć symonię (handel godnościami) i nikolaityzm (małżeństwa i konkubinaty kleru). Na duchownych, którzy otrzymali urzędy drogą przekupstwa lub symonii, nałożono wysokie kary. Biskupów symoniackich złożono z urzędu. Takie reformistyczne synody przeprowadził papież w Rzymie, Pawii, w Liege, w Trewirze, w Toul, w Reims, uczestnicząc w nich osobiście. W latach 1050-1051 uczestniczył w synodach m.in. w Moguncji, w Vercelli, w Salerno i w Benevento. Łącznie odbył 12 synodów: w Italii, we Francji i w Niemczech. Przez swoje podróże poza granice Italii manifestował uniwersalny charakter papiestwa i uświadomił, że papież jest zwierzchnikiem wszystkich Kościołów.Zmarł  19 kwietnia 1054 r.

informacje ze strony: https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/04-19a.php3

Cezary Bus-patron tygodnia

 

Mistrz katechezy

Ten święty pokazuje, że nauczanie wiary powinno być przystępne i wymaga udziału rodziców.Cezary Bus żył w czasach duchowego zamętu, gdy wraz z początkiem reformacji Europa pogrążyła się w politycznym, społecznym i religijnym kryzysie. Również w jego życie wkradł się duchowy chaos, gdy jako młodzieniec wstąpił do gwardii królewskiej – światowość, w której się zatracił, przyćmiła myśl o Bogu. Ten stan rzeczy odmieniła ciężka choroba, na którą zapadł – miał wówczas czas na przemyślenie swego postępowania. 

 Zapadł jednak na ciężką chorobę. To zbliżyło go do Pana Boga. Zaczął myśleć poważniej o życiu i jego celu. Opatrzność pomogła mu w tym również przez prostych, ale szlachetnych i głęboko religijnych ludzi. Należeli do nich: krawiec Ludwik Guyot, który został potem zakrystianem katedry w Cavaillon, oraz cicha, oddana dobroczynności niewiasta, Antonina Reveillade. Ta ostatnia była analfabetką, dlatego prosiła często Busa, by czytał jej żywoty Świętych. W miarę rozczytywania się w nich, Bus odkrywał nowy świat. Reszty dokonał jego spowiednik, jezuita Piotr Peguet.
Dzięki nim Bus rozpoczął studia teologiczne i został kapłanem. Był to rok 1582. Gorliwy kapłan przekonał się na sobie, że główną przyczyną obojętności religijnej wśród wielu katolików jest ignorancja religijna, posunięta zbyt często do religijnego analfabetyzmu. Postanowił więc oddać się cały na służbę nauczania prawd wiary zarówno dzieci, jak i młodzieży i starszych. Za zezwoleniem biskupów Aix i Awinionu chodził od wioski do wioski, przemierzał ulice miast, uczył z ambon i podczas długich godzin spowiadania.
Z czasem przyłączyli się do niego współpracownicy. Założył z nimi nową rodzinę zakonną pod nazwą "Kapłanów Nauki Chrześcijańskiej". 

informacja ze strony: https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/04-15b.php3

14 kwietnia- Chrzest Polski

 

    Dziś Święto Chrztu Polski. 

1058 lata temu Polska stała się państwem chrześcijańskim.

 

    Chrześcijaństwo stało się fundamentem, na którym wzniesiona została Rzeczypospolita. Wiara dawała nam siłę w czasach triumfów i potęgi, a także klęsk i upadków. A Krzyż był i na zawsze pozostanie dla Polski Drogowskazem!

    "Każdy , kto wchodzi w krąg polskości, musi mieć świadomość, że tu­taj wszystko zaczęło się od chrztu.Tu wszystko zaczyna się od świętego Wojciecha; język, litera­tura, kultura, stosunki między ludźmi — wszystko jest przez chrześ­cijaństwo formowane.Jest lekkomyślnością atakowanie swego najistotniejszego dziedzictwa".

 

"Gra tego świata" P.Hertz

14 kwwietnia - Narodowy Marsz Życia

 

„Niech żyje Polska!” 

- ulicami Warszawy przeszedł Narodowy Marsz Życia

  Pod hasłem „Niech żyje Polska!” ulicami Warszawy przeszedł w niedzielę Narodowy Marsz Życia. Wedle organizatorów w wydarzeniu uczestniczyło około 50 tys. ludzi. Była to manifestacją w obronie życia, rodziny, wartości i niepodległości oraz wyraz solidarności z tymi, którzy najbardziej potrzebują wsparcia, zwłaszcza dziećmi zagrożonymi aborcją.

O godz. 11.00 w warszawskiej archikatedrze oraz katedrze warszawsko - praskiej odprawione zostały Msze św. O godz. 12.15 miała miejsce akcja „Pieluszka dla maluszka”, będąca konkretnym wsparciem dla potrzebujących matek i dzieci.

Marsz, w tym roku pod hasłem "Niech żyje Polska", rozpoczął się o godz. 12. 30 na Placu Zamkowym. Do stolicy z całej Polski przyjechały osoby, dla których ważna jest troska o ludzkie życie od poczęcia do naturalnej śmierci. Z wielu miast zorganizowano specjalne autokary.

Przez Krakowskie Przedmieście idą całe rodziny, od niemowląt do seniorów, z polskimi flagami, przy radosnej muzyce, z kolorowymi balonikami, banerami i plakatami z pozytywnymi hasłami o wartości również tego najmłodszego życia. Nie brakowało także sióstr zakonnych i duchownych a także osób z niepełnosprawnościami....

- Prawo do życia to nie postulat światopoglądowy, a pierwsze z praw podstawowych - mówił Marek Jurek zaznaczając, że ochrona poczętych dzieci to warunek życia narodu. „Państwo nie jest demokratyczne, jeśli wyklucza najmniejszych i kwestionuje najbardziej przyrodzone prawo do życia” - podkreślił.

Marek Jurek apelował do prezydenta i polityków o aktywne działania na rzecz ochrony życia, również na forum europejskim. „To, co się stało we Francji, to legalizacja mordu, a nie wolności” - oceniał. „Usłyszcie ten głos, który dziś woła, głos chrztu Polski, zobowiązań, które podjął nasz naród. Bądźcie im wierni” - apelował do rządzących Polską.

Posłanka Karina Bosak, która na scenie pojawiła się ze swoim małym dzieckiem wyraziła radość ze wspólnego pragnienia walki dla ochrony życia. Podkreśliła, że należy robić wszystko, by umocnić kobiety, które „czują się za słabe, bezsilne, trzeba dać im odwagę, by otworzyły się na miłość, nie czuły lęku”. Zachęcała do przekonywania posłów i wspierania ich w walce za życiem.

2 kwietnia- Św. Franciszek z Pauli

  

Św. Franciszek urodził się 1416 r. w Pauli, miasteczku Włoch południowych, stąd dla odróżnienia go od imienników, dodajemy miejsce jego rodzinne „z Pauli”. Od młodości dziwnie był wstrzemięźliwy, pościł, mięsa nie jadał, długo się modlił. Rodzice oddali go w 13 roku Braciom Mniejszym, którzy go przyjęli do III-go Zakonu Św. Franciszka. Po skończeniu nowicjatu wrócił do rodzinnego miasta, gdzie jako tercjarz żył bardzo przykładnie, ciężko pracując, poszcząc i modląc się. Pomimo wieku młodego wszystkich swym przykładem do poprawy życia pobudzał. W Piśmie Świętym i rozmyślaniu takie poczynił postępy, że nauk jego słuchali ludzie z wielkim pożytkiem. — Ponieważ w Pauli walił się kościółek, chodził Św. Franciszek po okolicy prosił, aby dopomogli biednym mieszczanom do budowy świątyni. Wymową jego zachęceni składali wierni tak liczne datki, że za nie wspaniały zbudował kościół. Przy tym kościele osiadł, Panu Bogu wiernie służył, i ludziom wiele dobrego czynił, lecząc cudownie ich niemoce i choroby. — Święty z Pauli wyszedł potem na pustynię, gdzie zgromadziło się około niego wielu ludzi, pragnąc prowadzić życie doskonałe pod jego rozkazami. Napisał więc dla mężczyzn Regułę Zakonną, w której zalecał członkom przede wszystkim miłość bliźniego, pokorę i posty, tj. zupełne wstrzymanie się od mięsa. Zakonników swoich nazwał ,,Braćmi najmniejszymi” w przeciwieństwie do Braci Mniejszych Św. Franciszka z Asyżu. Nazywano ich także Paulinami, od miasta Pauli. Drugą Regułę napisał dla niewiast; trzecią dla mężczyzn i kobiet żyjących na świecie. Hasłem Zakonu ustanowił słowo „Charitas — miłość” — gdyż miłość szczególniejsza Pana Boga i ludzi powinna członków ożywiać. Papież Sykstus IV potwierdził owe reguły 1474 r. Król francuski Ludwik XII słysząc o świątobliwym życiu i cudach zdziałanych przez Św. Franciszka z Pauli, zaprosił go do Francji. Gdy mu raz ofiarował dukaty złote, rozłamał Święty jednego dukata, i wypłynęły z niego krople krwi. Rzekł wtedy: Królu oddaj to złoto ubogim, z których wycisnąłeś go nadmiernymi podatkami. Gdy Zakon rozwinął się należycie, powołał Pan wiernego sługę do Siebie 2 kwietnia 1508 r. Papież Leon X zaliczył go w poczet Świętych 1519 r. zbudował mu w Turonie kościół i klasztor.

informacje ze strony: https://salveregina.pl/sw-franciszek-z-pauli/

Oktawa Wielkanocy

 

Co to jest Oktawa Wielkiej Nocy i jak ją świętować?

Myśleliście, że święta już za nami? Nic bardziej mylnego. Dziś też jest Wielkanoc! Do najbliższej niedzieli trwa jedna wielka uroczystość. Jak dobrze obchodzić Oktawę Wielkiej Nocy?

Po reformie liturgicznej wiele oktaw zostało zniesionych, ale nie ta. To najważniejsza i najbardziej radosna oktawa jaka istnieje. W czasie Liturgii Paschalnej Kościół wybucha taką radością, że chce się nią dzielić i świętować przez cały najbliższy tydzień. Zakończy ją dopiero Niedziela Miłosierdzia Bożego, która będzie jej ostatnim dniem. W trakcie trwania Oktawy Wielkanocnej każdy dzień ma rangę uroczystości i jest tak samo ważny, jak Niedziela Zmartwychwstania. Znosi też wszystkie inne święta, wspomnienia oraz posty, dlatego w pierwszy piątek po Wielkanocy nie obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.

Kapłan: Idźcie w pokoju Chrystusa, alleluja, alleluja!

Wierni: Bogu niech będą dzięki, alleluja, alleluja!

 W czasie Oktawy Wielkanocnej poza niedzielami nie ma obowiązku uczestnictwa we Mszy Świętej, ale Kościół zachęca, aby przede wszystkim za pomocą Eucharystii podkreślić uroczysty charakter tych dni. Każdego dnia usłyszymy na nich fragmenty Ewangelii, które opowiadają o spotkaniach jakie Jezus odbywał z uczniami po swoim zmartwychwstaniu. Możemy zobaczyć jak Dobra Nowina rozchodziła się po pierwszym Kościele.

Chrystus Zmartwychwstał. Alleluja

 informacje ze strony: https://www.liturgia.bydgoszcz.pl/

Zmartwychwstanie Pańskie

Introit

Ps. 1:38; 1:18; 1:5-6 Resurréxi, et adhuc tecum sum, allelúia: posuísti super me manum tuam, allelúia: mirábilis facta est sciéntia tua, allelúia, allelúia. Ps 1:1-2. Dómine, probásti me et cognovísti me: tu cognovísti sessiónem meam et resurrectiónem meam. V. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in saecula saeculórum. Amen Resurréxi, et adhuc tecum sum, allelúia: posuísti super me manum tuam, allelúia: mirábilis facta est sciéntia tua, allelúia, allelúia.

Zmartwychwstałem i wciąż jestem z Tobą, alleluja; położyłeś na mnie rękę Swoją, alleluja. Przedziwna jest wiedza Twoja, alleluja, alleluja. Panie, Ty mnie przenikasz i znasz, Ty wiesz o moim spoczynku i mym powstaniu. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, i teraz, i zawsze i na wieki wieków. Amen. Zmartwychwstałem i wciąż jestem z Tobą, alleluja; położyłeś na mnie rękę Swoją, alleluja. Przedziwna jest wiedza Twoja, alleluja, alleluja.

Kolekta – Modlitwa Kościelna

Oremus Deus, qui hodiérna die per Unigénitum tuum æternitátis nobis áditum, devícta morte, reserásti: vota nostra, quæ præveniéndo aspíras, étiam adiuvándo proséquere. Per eundem Dominum nostrum Iesum Christum filium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti, Deus, per omnia saecula saeculorum.  R. Amen.

Boże, Ty w dniu dzisiejszym pokonałeś śmierć i otworzyłeś nam bramy wieczości przez Jednorodzonego Syna Twojego; racz wspomagać nasze pragnienia, które uprzedzającą łaską Swoją sam obudziłeś. Przez tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Lekcja

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Corinthios. 1 Cor 5:7-8 Fatres: Expurgáte vetus ferméntum, ut sitis nova conspérsio, sicut estis ázymi. Etenim Pascha nostrum immolátus est Christus. Itaque epulémur: non in ferménto véteri, neque in ferménto malítiae et nequitiæ: sed in ázymis sinceritátis et veritátis. R. Deo gratias

Bracia: Uprzątnijcie stary kwas, abyście się stali nowym zaczynem, jako też przaśni jesteście. Albowiem na Paschę naszą został ofiarowany Chrystus. Świętujmy tedy nie w starym kwasie ani też w kwasie złości i przewrotności, ale w przaśnikach szczerości i prawdy.

Alleluja

Alleluia, alleluia Ps. 117:24; 117:1 Hæc dies, quam fecit Dóminus: exsultémus et lætémur in ea. V. Confitémini Dómino, quóniam bonus: quóniam in saeculum misericórdia eius. Allelúia, allelúia. 1 Cor 5:7 V. Pascha nostrum immolátus est Christus.

Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się zeń i weselmy. Dziękujcie Panu bo jest dobry, bo miłosierdzie Jego na wieki . Alleluja, alleluja. Na Paschę naszą został ofiarowany Chrystus.